گفت سیلی‌زن سالت می‌کنم ** پس جوابم گوی وانگه می‌زنم

Adam: “Dur, senden bir şey soracağım, cevabını ver, sonra beni döv.

بر قفای تو زدم آمد طراق ** یک سالی دارم اینجا در وفاق

Senin kafana vurunca şırak diye bir sestir çıktı. Şimdi burada dostça senden bir sualim var:

این طراق از دست من بودست یا ** از قفاگاه تو ای فخر کیا

Bu şırak sesi benim elimden mi çıktı, yoksa senin kafandan mı ey uluların öğündüğü ulu zat?” dedi.

گفت از درد این فراغت نیستم ** که درین فکر و تفکر بیستم

Adamcağız dedi ki: “Acıdan kurtulmadım ki bu düşünceye dalayım.

تو که بی‌دردی همی اندیش این ** نیست صاحب‌درد را این فکر هین 1385

Senin derdin yok, sen düşüne dur.” Dert sahibi böyle düşüncelere saplanamaz, kendine gel!

حکایت

Hikâye

در صحابه کم بدی حافظ کسی ** گرچه شوقی بود جانشان را بسی

Sahabenin ruhlarında Kuran’a karşı fevkalâde bir iştiyak vardı ama aralarında hafız pek azdı.

زانک چون مغزش در آگند و رسید ** پوستها شد بس رقیق و واکفید

Çünkü bir meyve oldu mu kabuğu adamakıllı incelir, çatlar, dökülür.

قشر جوز و فستق و بادام هم ** مغز چون آگندشان شد پوست کم

Ceviz, fıstık ve badem bile olunca kabukları incelir.

مغز علم افزود کم شد پوستش ** زانک عاشق را بسوزد دوستش

İlmin hakikati de kemâle gelince kışrı azalır. Zira sevgilisi, âşıkı yakar, yandırır.

وصف مطلوبی چو ضد طالبیست ** وحی و برق نور سوزنده‌ی نبیست 1390

İstenen, sevilen kişinin vasfı, isteyen, seven kişinin vasıflarının zıddıdır. Vahiy ve nur şimşeği, peygamberi yakar.