گفت اینجا حاضری اما ولیک ** من نمی‌یایم نصیب خویش نیک

گفت اینجا حاضری اما ولیک ** من نمی‌یایم نصیب خویش نیک 1410

Âşık dedi ki: “Doğru, sen buradasın ama ben, istediğim zevki, istediğim gibi bulamıyorum ki,

آنچ می‌دیدم ز تو پارینه سال ** نیست این دم گرچه می‌بینم وصال

Geçen yıl senden aldığım zevki, şimdi vuslatına erişmiş olduğum halde alamıyorum.

من ازین چشمه زلالی خورده‌ام ** دیده و دل ز آب تازه کرده‌ام

Ben bu kaynaktan arı, duru su içtim, o suyla gözümü de yeniledim, gönlümü de.

چشمه می‌بینم ولیکن آب نی ** راه آبم را مگر زد ره‌زنی

Şimdi kaynağı görüyorum ama su yok. Yoksa suyolumu birisi mi kesti” dedi.

گفت پس من نیستم معشوق تو ** من به بلغار و مرادت در قتو

Mâşuk dedi ki: “Şu halde ben, senin sevgilin değilim. Ben Bulgar Türküyüm, sen Katu Türkü istiyorsun.

عاشقی تو بر من و بر حالتی ** حالت اندر دست نبود یا فتی 1415

Sen bana değil, bir hale âşıksın. Fakat yiğidim, hal elde kalmaz ki.

پس نیم کلی مطلوب تو من ** جزو مقصودم ترا اندرز من

Senin tamamıyla istediğin ben değilim. Âlemde istediğin şeyin bir kısımcağızı da ben de var.

خانه‌ی معشوقه‌ام معشوق نی ** عشق بر نقدست بر صندوق نی

Sevgilin değilim, sevgilinin eviyim. Hâlbuki aşk, peşindir, eldedir; sandıkta değil!

هست معشوق آنک او یکتو بود ** مبتدا و منتهاات او بود

Sevgili, tek olan sevgiliye derler. Gelişin de ondandır, sonuncu gidişin de ona!

چون بیابی‌اش نمانی منتظر ** هم هویدا او بود هم نیز سر

Onu buldun mu başkasını beklemezsin gayri. Ortada görünüp duran da odur, gizli olan da o!