هر که را پایست جوید روزیی ** هر که را پا نیست کن دلسوزیی

رزق را می‌ران به سوی آن حزین ** ابر را باران به سوی هر زمین

چون زمین را پا نباشد جود تو ** ابر را راند به سوی او دوتو

طفل را چون پا نباشد مادرش ** آید و ریزد وظیفه بر سرش 1460

روزیی خواهم بناگه بی تعب ** که ندارم من ز کوشش جز طلب

مدت بسیار می‌کرد این دعا ** روز تا شب شب همه شب تا ضحی

خلق می‌خندید بر گفتار او ** بر طمع‌خامی و بر بیگار او

که چه می‌گوید عجب این سست‌ریش ** یا کسی دادست بنگ بیهشیش

راه روزی کسب و رنجست و تعب ** هر کسی را پیشه‌ای داد و طلب 1465

اطلبوا الارزاق فی اسبابها ** ادخلو الاوطان من ابوابها