عاقلان خود نوحه‌ها پیشین کنند ** جاهلان آخر بسر بر می‌زنند

ز ابتدای کار آخر را ببین ** تا نباشی تو پشیمان یوم دین

دیدن زرگر عاقبت کار را و سخن بر وفق عاقبت گفتن با مستعیر ترازو

آن یکی آمد به پیش زرگری ** که ترازو ده که بر سنجم زری

گفت خواجه رو مرا غربال نیست ** گفت میزان ده برین تسخر مه‌ایست 1625

گفت جاروبی ندارم در دکان ** گفت بس بس این مضاحک رابمان

من ترازویی که می‌خواهم بده ** خویشتن را کر مکن هر سو مجه

گفت بشنیدم سخن کر نیستم ** تا نپنداری که بی معنیستم

این شنیدم لیک پیری مرتعش ** دست لرزان جسم تو نا منتعش

وان زر تو هم قراضه‌ی خرد مرد ** دست لرزد پس بریزد زر خرد 1630

پس بگویی خواجه جاروبی بیار ** تا بجویم زر خود را در غبار