بعد از آن قومی دگر از روزنش ** مطلع گشتند بر بافیدنش

بعد از آن قومی دگر از روزنش ** مطلع گشتند بر بافیدنش 1710

گفت حکمت را تو دانی کردگار ** من کنم پنهان تو کردی آشکار

آمد الهامش که یکچندی بدند ** که درین غم بر تو منکر می‌شدند

که مگر سالوس بود او در طریق ** که خدا رسواش کرد اندر فریق

من نخواهم کان رمه کافر شوند ** در ضلالت در گمان بد روند

این کرامت را بکردیم آشکار ** که دهیمت دست اندر وقت کار 1715

تا که آن بیچارگان بد گمان ** رد نگردند از جناب آسمان

من ترا بی این کرامتها ز پیش ** خود تسلی دادمی از ذات خویش

این کرامت بهر ایشان دادمت ** وین چراغ از بهر آن بنهادمت

تو از آن بگذشته‌ای کز مرگ تن ** ترسی وز تفریق اجزای بدن