خلق را خواند سوی درگاه خاص ** حق را خواند که وافر کن خلاص

خلق را خواند سوی درگاه خاص ** حق را خواند که وافر کن خلاص 1805

Onlar, halkı Allah’ın haremine davet ederler, Hakk’a da “Yarabbi bunları sen kurtar” diye dua ederler.

جهد بنماید ازین سو بهر پند ** چون نشد گوید خدایا در مبند

Bu yüzden halka usanmadan öğüt verirler. Halk, öğütlerini kabul etmedi mi, “ Yarabbi, sen bunlara acı sen kapını kapama “ derler.

رحمت جزوی بود مر عام را ** رحمت کلی بود همام را

Halkın mazhar olduğu rahmet, cüz’i rahmettir. Fakat himmet sahibi er, külli rahmete mazhardır.

رحمت جزوش قرین گشته بکل ** رحمت دریا بود هادی سبل

Allah’ın cüz’i rahmetine mazhar olan, küllî rahmete ulaştı mı rahmet denizi kesilir, yol gösterici olur.

رحمت جزوی بکل پیوسته شو ** رحمت کل را تو هادی بین و رو

Ey cüz’i rahmet, külle ulaş… Ey külli rahmet sen de yürü, halka yol göster.

تا که جزوست او نداند راه بحر ** هر غدیری را کند ز اشباه بحر 1810

Cüz’i rahmete mazhar olan ve o mertebede kalan, denizin yolunu bilmez. Kuyuları da denize benzer sanır!

چون نداند راه یم کی ره برد ** سوی دریا خلق را چون آورد

Denizin yolunu bilmedikçe nasıl yol alır, halkı nasıl denize götürür, denize ulaştırır?

متصل گردد به بحر آنگاه او ** ره برد تا بحر همچون سیل و جو

Sel ve nehir gibi denize kadar akıp gitti mi o vakit denize ulaşır, denizle birleşir.

ور کند دعوت به تقلیدی بود ** نه از عیان و وحی تاییدی بود

Bundan önce halkı davet etse bile bu daveti taklittir. Yolu, varılacak makamı görerek yahut Allah’tan vahiy ve ilhamla, Allah kuvvetiyle değil!”

گفت پس چون رحم داری بر همه ** همچو چوپانی به گرد این رمه

Kadın, “Peki mademki herkese acıyorsun, bu sürünün çobanı gibi sürünün etrafında dönüp dolaşıyorsun demektir.