گریه از هجران بود یا از فراق ** با عزیزانم وصالست و عناق

Ağlayış ya elemden olur, ya ayrılıktan. Hâlbuki ben aziz sevgililerimle vuslattayım, koşuşup duruyorum.

خلق اندر خواب می‌بینندشان ** من به بیداری همی‌بینم عیان

Halk onları rüyada görür, bense uyanıkken onları apaşikâr görüyorum.

زین جهان خود را دمی پنهان کنم ** برگ حس را از درخت افشان کنم

Bu cihandan kendimi gizledim mi, duygu yaprağını varlık ağacından silktim mi onlarla beraberim.

حس اسیر عقل باشد ای فلان ** عقل اسیر روح باشد هم بدان

Kadınım, duygu akla esirdir, fakat bil ki akılda ruhun esiridir.

دست بسته‌ی عقل را جان باز کرد ** کارهای بسته را هم ساز کرد 1825

Can, aklın bağlı olan ellerini çözdü mü haline imkân bulunmayan işleri de yapar, düzer.

حسها و اندیشه بر آب صفا ** همچو خس بگرفته روی آب را

Duygularla düşünceler, duru suyun yüzünü çer çöp gibi kaplamıştır.

دست عقل آن خس به یکسو می‌برد ** آب پیدا می‌شود پیش خرد

Aklın eli, onları bir tarafa atar, su meydana çıkar.

خس بس انبه بود بر جو چون حباب ** خس چو یکسو رفت پیدا گشت آب

Çerçöp habbeler gibi suyun yüzünü örter. Fakat bunlar bir tarafa sürüldü mü su görünür.

چونک دست عقل نگشاید خدا ** خس فزاید از هوا بر آب ما

Allah, aklın elini açmadıkça hava, suyumuzun yüzünü çerçöple, süprüntüyle doldurur.

آب را هر دم کند پوشیده او ** آن هوا خندان و گریان عقل تو 1830

Suyu daima örter; hava buna güler; akılsa ağlar durur.