حسن ظنست و امیدی خوش ترا ** که ترا گوید بهر دم برتر آ

Senin bize karşı öyle bir hüsnü zan, o ümit, sana daima yücel, yüksel demekte.

هر زمان که قصد خواندن باشدت ** یا ز مصحفها قرائت بایدت

Ne vakit Kur’an okumak istersen, ne vakit mushafı eline alırsan,

من در آن دم وا دهم چشم ترا ** تا فرو خوانی معظم جوهرا

Ben de o zaman sana gözlerinin nurunu bağışlayacağım ey yaratılışı büyük kişi, diye nida geldi.

همچنان کرد و هر آنگاهی که من ** وا گشایم مصحف اندر خواندن

Öyle de yaptı Allah’ım, ben ne vakit okumak üzere mushafı elime alır, açarsam,

آن خبیری که نشد غافل ز کار ** آن گرامی پادشاه و کردگار 1870

Her şeyi bilen, hiçbir işten gafil olmayan o ulu padişah.

باز بخشد بینشم آن شاه فرد ** در زمان همچون چراغ شب‌نورد

O tek Allah, gece çırağı gibi gözlerimin nurunu ihsan etmekte”

زین سبب نبود ولی را اعتراض ** هرچه بستاند فرستد اعتیاض

Allah, ne alırsa ona karşılık ihsanda bulunur. Velî bu sebeple Allah’a itiraz etmez.

گر بسوزد باغت انگورت دهد ** در میان ماتمی سورت دهد

Bağını mı yaktı? Sana bir bağ dolusu üzüm ihsan eder; yas içinde neşe verir.

آن شل بی‌دست را دستی دهد ** کان غمها را دل مستی دهد

O elsiz çolağa da el verir, gamlara maden olan kişiye neşeli, sarhoş bir gönül bağışlar.

لا نسلم و اعتراض از ما برفت ** چون عوض می‌آید از مفقود زفت 1875

Kaybettiğimiz şey büyük ve değerli bir şey bile olsa mademki bize karşılık olarak ihsanlarda bulunuyor, şu halde itiraz etmemize imkân yok.