من در آن دم وا دهم چشم ترا ** تا فرو خوانی معظم جوهرا

Ben de o zaman sana gözlerinin nurunu bağışlayacağım ey yaratılışı büyük kişi, diye nida geldi.

همچنان کرد و هر آنگاهی که من ** وا گشایم مصحف اندر خواندن

Öyle de yaptı Allah’ım, ben ne vakit okumak üzere mushafı elime alır, açarsam,

آن خبیری که نشد غافل ز کار ** آن گرامی پادشاه و کردگار 1870

Her şeyi bilen, hiçbir işten gafil olmayan o ulu padişah.

باز بخشد بینشم آن شاه فرد ** در زمان همچون چراغ شب‌نورد

O tek Allah, gece çırağı gibi gözlerimin nurunu ihsan etmekte”

زین سبب نبود ولی را اعتراض ** هرچه بستاند فرستد اعتیاض

Allah, ne alırsa ona karşılık ihsanda bulunur. Velî bu sebeple Allah’a itiraz etmez.

گر بسوزد باغت انگورت دهد ** در میان ماتمی سورت دهد

Bağını mı yaktı? Sana bir bağ dolusu üzüm ihsan eder; yas içinde neşe verir.

آن شل بی‌دست را دستی دهد ** کان غمها را دل مستی دهد

O elsiz çolağa da el verir, gamlara maden olan kişiye neşeli, sarhoş bir gönül bağışlar.

لا نسلم و اعتراض از ما برفت ** چون عوض می‌آید از مفقود زفت 1875

Kaybettiğimiz şey büyük ve değerli bir şey bile olsa mademki bize karşılık olarak ihsanlarda bulunuyor, şu halde itiraz etmemize imkân yok.

چونک بی آتش مرا گرمی رسد ** راضیم گر آتشش ما را کشد

Ortada ateş olmadığı halde bana hararet verdikten, beni ısıttıktan sonra ateşimi söndürse de razıyım.

بی چراغی چون دهد او روشنی ** گر چراغت شد چه افغان می‌کنی

Mademki mumsuz da aydınlık vermekte, mumun sönüşüne neye feryat ediyorsun?

صفت بعضی اولیا کی راضی‌اند باحکام و لابه نکنند کی این حکم را بگردان

Bazı veliler, Allah hükümlerine razı olurlar Yarabbi, bu hükmü çevir diye niyaz etmezler