تا نگویی سر سلطان را به کس ** تا نریزی قند را پیش مگس

تا نگویی سر سلطان را به کس ** تا نریزی قند را پیش مگس 20

Sen de padişahın sırrını kimseye söylemez, şekeri sineğe sunamazsın.

گوش آنکس نوشد اسرار جلال ** کو چو سوسن صدزبان افتاد و لال

Ululuk şarabını o adamın kulağı içer ki sûsen gibi yüzlerce dili olduğu halde dilsizdir.

حلق بخشد خاک را لطف خدا ** تا خورد آب و بروید صد گیا

Allah’ın lütfu, su içsin de yüzlerce ot bitirsin diye toprağa da boğaz ihsan eder.

باز خاکی را ببخشد حلق و لب ** تا گیاهش را خورد اندر طلب

Sonra topraktan yaratılan mahlûklara boğaz verir, dudak verir... Onlar da arayıp topraktan biten otları otlarlar.

چون گیاهش خورد حیوان گشت زفت ** گشت حیوان لقمه‌ی انسان و رفت

Hayvan, ot yedi de semirdi mi... insana gıda olur, ortadan kalkar.

باز خاک آمد شد اکال بشر ** چون جدا شد از بشر روح و بصر 25

Fakat toprak da, ruh çıktı, insan görüşten ayrıldı mı insanı yiyip sömürür.

ذره‌ها دیدم دهانشان جمله باز ** گر بگویم خوردشان گردد دراز

Zerreler gördüm: Hepsi ağızlarını açmışlar, gıdalarını söylesem söz uzar gider.

برگها را برگ از انعام او ** دایگان را دایه لطف عام او

Yaprakların gıdası onun kereminden… Dallara dadı, onun umumi ve şâmil lütfu.

رزقها را رزقها او می‌دهد ** زانک گندم بی غذایی چون زهد

Rızıkların rızkını o vermekte. Buğday, rızıksız nasıl baş gösterir, biter?

نیست شرح این سخن را منتهی ** پاره‌ای گفتم بدانی پاره‌ها

Bu sözün sonu gelmez. Ben, bir miktarını söyledim, öbürlerini sen anlayıver.