جان ناکرده به جانان تاختن ** گر هزارانست باشد نیم تن

آن یکی بس دور بین و دیده‌کور ** از سلیمان کور و دیده پای مور

و آن دگر بس تیزگوش و سخت کر ** گنج و در وی نیست یک جو سنگ زر 2610

وآن دگر عور و برهنه لاشه‌باز ** لیک دامنهای جامه‌ی او دراز

گفت کور اینک سپاهی می‌رسند ** من همی‌بینم که چه قومند و چند

گفت کر آری شنودم بانگشان ** که چه می‌گویند پیدا و نهان

آن برهنه گفت ترسان زین منم ** که ببرند از درازی دامنم

کور گفت اینک به نزدیک آمدند ** خیز بگریزیم پیش از زخم و بند 2615

کر همی‌گوید که آری مشغله ** می‌شود نزدیکتر یاران هله

آن برهنه گفت آوه دامنم ** از طمع برند و من ناآمنم