خواب می‌بیند که او را هست مال ** ترسد از دزدی که برباید جوال

خواب می‌بیند که او را هست مال ** ترسد از دزدی که برباید جوال 2640

Uykuda kendisini mal sahibi görür, çuvalını hırsız çalacak diye korkar!

چون ز خوابش بر جهاند گوش‌کش ** پس ز ترس خویش تسخر آیدش

Fakat kulağı çekildi de uyandı mı kendi korkusuyla kendisi alay eder.

همچنان لرزانی این عالمان ** که بودشان عقل و علم این جهان

Bu cihanın aklına, bu âlemin bilgisine sahip olan âlimlerin korkusu da buna benzer.

از پی این عاقلان ذو فنون ** گفت ایزد در نبی لا یعلمون

Hünerlere, fenlere sahip olan bu akıllılara Allah Kur’an’ da “ Onlar bir şey bilmezler” dedi.

هر یکی ترسان ز دزدی کسی ** خویشتن را علم پندارد بسی

Her biri kendisinde bilgi var zannına kapılır da birisi çalacak diye korkuya düşer.

گوید او که روزگارم می‌برند ** خود ندارد روزگار سودمند 2645

Zamanımı alıyorlar der. Hâlbuki bir fayda, bir kâr elde eden kişinin zamanı zaten onda yok!

گوید از کارم بر آوردند خلق ** غرق بی‌کاریست جانش تابه حلق

Halk beni işimden, gücümden alıkoydu der ama canı, ta boğazına kadar işsizliğe, güçsüzlüğe dalmıştır!

عور ترسان که منم دامن کشان ** چون رهانم دامن از چنگالشان

Çıplak adam elbisemi sürüyüp duruyorum; eteğimi, onların pençesinden nasıl kurtaracağım der!

صد هزاران فضل داند از علوم ** جان خود را می‌نداند آن ظلوم

Âlim de, bilgilerin yüz binlerce çeşidini bilirde zalim herif, kendisini bilmez.

داند او خاصیت هر جوهری ** در بیان جوهر خود چون خری

Her cevherin haysiyetini bilir de kendi cevherine gelince bir eşeğe döner!