گر نخواهی دوست را فردا نفیر ** دوستی با عاقل و با عقل گیر

از سموم نفس چون با علتی ** هر چه گیری تو مرض را آلتی

گر بگیری گوهری سنگی شود ** ور بگیری مهر دل جنگی شود

ور بگیری نکته‌ی بکری لطیف ** بعد درکت گشت بی‌ذوق و کثیف 2695

که من این را بس شنیدم کهنه شد ** چیز دیگر گو بجز آن ای عضد

چیز دیگر تازه و نو گفته گیر ** باز فردا زان شوی سیر و نفیر

دفع علت کن چو علت خو شود ** هرحدیثی کهنه پیشت نو شود

تا که از کهنه برآرد برگ نو ** بشکفاند کهنه صد خوشه ز گو

ما طبیبانیم شاگردان حق ** بحر قلزم دید ما را فانفلق 2700

آن طبیبان طبیعت دیگرند ** که به دل از راه نبضی بنگرند