آن عصای حزم و استدلال را ** چون نداری دید می‌کن پیشوا

Tedbir ve ihtiyat sopan yoksa bir gözlüyü kılavuz edin.

ور عصای حزم و استدلال نیست ** بی عصاکش بر سر هر ره مه‌ایست

Tedbir ve ihtiyat sopan yoksa kılavuzsuz her yolun başında durma.

گام زان سان نه که نابینا نهد ** تا که پا از چاه و از سگ وا رهد

Körün adım atması gibi ihtiyatla adım at da ayağın kuyudan da kurtulsun, köpekten de.

لرز لرزان و بترس و احتیاط ** می‌نهد پا تا نیفتد در خباط 280

Kör, bir kazaya uğramayayım diye titreye, titreye korkar ve ihtiyatlı adım atar.

ای ز دودی جسته در ناری شده ** لقمه جسته لقمه‌ی ماری شده

Ey dumandan kaçıp ateşe düşen… Lokma ararken yılana lokma olan,

قصه‌ی اهل سبا و طاغی کردن نعمت ایشان را و در رسیدن شومی طغیان و کفران در ایشان و بیان فضیلت شکر و وفا

Seba’lılar ve nimetten azmaları

تو نخواندی قصه‌ی اهل سبا ** یا بخواندی و ندیدی جز صدا

Seba halkının macerasını okumadın mı? Belki de okudun... Okudun ama sesten başka bir şey duymadın.

از صدا آن کوه خود آگاه نیست ** سوی معنی هوش که را راه نیست

O dağ, sesi anlamaz ki... Dağın aklı manaya gidemez ki.

او همی بانگی کند بی گوش و هوش ** چون خمش کردی تو او هم شد خموش

Dağ, akılsız, kulaksız ses verir durur. Fakat sen sustun mu o da susar.

داد حق اهل سبا را بس فراغ ** صد هزاران قصر و ایوانها و باغ 285

Allah Seba’lılara pek büyük bir genişlik ve rahatlık verdi, yüz binlerce köşk, hayvan ve bağ ihsan etti.

شکر آن نگزاردند آن بد رگان ** در وفا بودند کمتر از سگان

O kötü yaradılışlı adamlar buna şükretmediler. Vefada köpekten de aşağı oldular.