کو همی‌بیند شما را از کمین ** که شما او را نمی‌بینید هین

دایما صیاد ریزد دانه‌ها ** دانه پیدا باشد و پنهان دغا

هر کجا دانه بدیدی الحذر ** تا نبندد دام بر تو بال و پر

زانک مرغی کو بترک دانه کرد ** دانه از صحرای بی تزویر خورد 2860

هم بدان قانع شد و از دام جست ** هیچ دامی پر و بالش را نبست

وخامت کار آن مرغ کی ترک حزم کرد از حرص و هوا

باز مرغی فوق دیواری نشست ** دیده سوی دانه دامی ببست

یک نظر او سوی صحرا می‌کند ** یک نظر حرصش به دانه می‌کشد

این نظر با آن نظر چالیش کرد ** ناگهانی از خرد خالیش کرد

باز مرغی کان تردد را گذاشت ** زان نظر بر کند و بر صحرا گماشت 2865

شاد پر و بال او بخا له ** تا امام جمله آزادان شد او