آن یکی در مرغزار و جوی آب ** و آن یکی پهلوی او اندر عذاب

Birisi çayırlıkta, çimenlikte akarsu kıyısında… Onun yanı başındaki de azap içinde!

او عجب مانده که ذوق این ز چیست ** و آن عجب مانده که این در حبس کیست

Azap çeken, öbürüne bakar da “Bu zevk neden ki?” diye şaşırır kalır… Bu da meşakkat çekeni görür de “Acaba bunu kim hapsetmiş ki?” diye hayretlere düşer.

هین چرا خشکی که اینجا چشمه هاست ** هین چرا زردی که اینجا صد دواست

Zevk içinde olan azap çekene “Kendine gel… Neden böyle perişansın? Bak, burada ne güzel kaynaklar var. Neden böyle benzin sararmış? Burada yüzlerce deva var...

همنشینا هین در آ اندر چمن ** گوید ای جان من نیارم آمدن

Arkadaş, gafil olma, bu çimenliğe gel!” der. Fakat öbürü “Canım efendim… Gelemiyorum ki!” diye cevap verir.

حکایت امیر و غلامش کی نماز باره بود وانس عظیم داشت در نماز و مناجات با حق

Bir beyle namaza düşkün olan ve namazdan, Allah’a niyaz etmeden zevk alan kölesi

میرشد محتاج گرمابه سحر ** بانگ زد سنقر هلا بردار سر 3055

Bir bey, hamama gitme lüzumunu duydu… Seher çağı, kölesine “Sungu, uyan başını kaldır.

طاس و مندیل و گل از التون بگیر ** تابه گرمابه رویم ای ناگزیر

Hamam tasını, peştamalı, havluyu, kili, Altın’dan al da hamama gidelim, haydi” diye seslendi.

سنقر آن دم طاس و مندیلی نکو ** برگرفت و رفت با او دو بدو

Sungur, hamam tasıyla iyi bir peştamal ve havlu aldı. Beraberce yola düştüler.

مسجدی بر ره بد و بانگ صلا ** آمد اندر گوش سنقر در ملا

Yolda bir mescit vardı. Ezanda okunmaktaydı. Sungur ezan sesini duydu.

بود سنقر سخت مولع در نماز ** گفت ای میر من ای بنده‌نواز

Namaza pek düşkündü. Dedi ki: “Ey kuluna iltifatlarda, ihsanlarda bulunan beyim,

تو برین دکان زمانی صبرکن ** تا گزارم فرض و خوانم لم یکن 3060

Sen şu dükkânda birazcık otur da ben namazı kılıvereyim.”