این جهان و ساکنانش منتشر ** وان جهان و سالکانش مستمر

Bu âlem de daima neşre uğrayıp durur, bu âlemdekiler de. O âlemle o âleme gidenlerse daimî ve ebedîdir.

این جهان و عاشقانش منقطع ** اهل آن عالم مخلد مجتمع

Bu âlemin de sonu yoktur, bu âleme âşık olanların da. O âlem ehliyse ebedî ve bir aradadır.

پس کریم آنست کو خود را دهد ** آب حیوانی که ماند تا ابد

Kerem ona derler ki insan, kendisini ebedî kılacak âbıhayatı kendisine versin.

باقیات الصالحات آمد کریم ** رسته از صد آفت و اخطار و بیم

Kerem sahibi, “Bâkıyât-us sâlihat”ın ta kendisidir. Yüzlerce âfetten, tehlikeden korkudan kurtulmuştur.

گر هزارانند یک کس بیش نیست ** چون خیالاتی عدد اندیش نیست 35

Onlar, binlerce kişi olsalar yine bir kişiden fazla değildirler. Hayallere kapılanlar gibi sayı düşünmezler ki.

آکل و ماکول را حلقست و نای ** غالب و مغلوب را عقلست و رای

Yiyenle yenenin boğazı, gırtlağı var… Galiple mağlûbun aklı reyi.

حلق بخشید او عصای عدل را ** خورد آن چندان عصا و حبل را

Allah adalet asâsına boğaz verdi de o kadar sopaları, o kadar ipleri yedi.

واندرو افزون نشد زان جمله اکل ** زانک حیوانی نبودش اکل و شکل

Öyle olduğu halde o yemeden semirmedi, şişmedi. Yiyişi de hayvan yiyişi değildi, kendisi de hayvan değil.

مر یقین را چون عصا هم حلق داد ** تا بخورد او هر خیالی را که زاد

Allah her doğan hayali yesin diye yakına da, asâya verdiği gibi boğaz verdi.

پس معانی را چو اعیان حلقهاست ** رازق حلق معانی هم خداست 40

Âyan gibi maaninin de boğazı vardır… Maaniyi rızıklandıran da Allah’tır.