آب آتش خو زمین بگرفته بود ** موج او مر اوج که را می‌ربود

آب آتش خو زمین بگرفته بود ** موج او مر اوج که را می‌ربود 335

حفظ کردم من نکردم ردتان ** در وجود جد جد جدتان

چون شدی سر پشت پایت چون زنم ** کارگاه خویش ضایع چون کنم

چون فدای بی‌وفایان می‌شوی ** از گمان بد بدان سو می‌روی

من ز سهو و بی‌وفاییها بری ** سوی من آیی گمان بد بری

این گمان بد بر آنجا بر که تو ** می‌شوی در پیش همچون خود دوتو 340

بس گرفتی یار و همراهان زفت ** گر ترا پرسم که کو گویی که زفت

یار نیکت رفت بر چرخ برین ** یار فسقت رفت در قعر زمین

تو بماندی در میانه آنچنان ** بی‌مدد چون آتشی از کاروان

دامن او گیر ای یار دلیر ** کو منزه باشد از بالا و زیر