آب آتش خو زمین بگرفته بود ** موج او مر اوج که را می‌ربود

آب آتش خو زمین بگرفته بود ** موج او مر اوج که را می‌ربود 335

Ateş huylu su, yeryüzünü kaplamıştı. Dalgası, dağların tepelerine kadar çıkıyordu.

حفظ کردم من نکردم ردتان ** در وجود جد جد جدتان

Sizi reddetmedim, atanızın atasının atasının varlığında sizi korudum.

چون شدی سر پشت پایت چون زنم ** کارگاه خویش ضایع چون کنم

Mademki baş oldun, sana nasıl ayağımla vururum, kendi iş yurdumu nasıl ziyan ederim?

چون فدای بی‌وفایان می‌شوی ** از گمان بد بدان سو می‌روی

Vefasızlara kendini feda ediyor, kötü bir zan yüzünden o tarafa doğru gidiyorsun.

من ز سهو و بی‌وفاییها بری ** سوی من آیی گمان بد بری

Bense unutmadan, vefasızlıktan berîyim. Benim yanıma gelsen bile kötü bir zanla gelirsin.

این گمان بد بر آنجا بر که تو ** می‌شوی در پیش همچون خود دوتو 340

Sen, hani kendine benzeyenlerin önünde iki kat olursun ya… İşte onlar hakkında kötü zanda bulun.

بس گرفتی یار و همراهان زفت ** گر ترا پرسم که کو گویی که زفت

Nice ulu ulu dostlar, yoldaşlar edindin. Sana, nerede onlar diye sorsam gittiler dersin.

یار نیکت رفت بر چرخ برین ** یار فسقت رفت در قعر زمین

İyi dostun yüce göklere gitti kötülük dostunsa yerin dibine geçti.

تو بماندی در میانه آنچنان ** بی‌مدد چون آتشی از کاروان

Ara yerde sen kalakaldın, yardımsız, yardımcısız kervandan arta kalan ve sönmeye mahkûm ateşe döndün.

دامن او گیر ای یار دلیر ** کو منزه باشد از بالا و زیر

Ey baba yiğit dost, yukardan, aşağıdan münezzeh olanın eteğini tut.