-
لیک نسبت کرد از روی خوشی ** با تو آن عاقل چو تو کودک‌وشی
- Fakat sen çocuk gibisin de o akıllı adam, sana güzellikle o misali getirdi.
-
تا بداند کودک آن را از مثال ** گر نداند ماهیت یا عین حال 3640
- Çocuk da işin mahiyet ve hakikatini bilmese bile misalle anlar hiç olmazsa.
-
پس اگر گویی بدانم دور نیست ** ور ندانم گفت کذب و زور نیست
- Bu misalden sonra ben, bunu biliyorum desen yanlış olmaz, doğrudur… Fakat bilmiyorum desen sözün yine yalan ve uydurma olmaz.
-
گر کسی گوید که دانی نوح را ** آن رسول حق و نور روح را
- Birisi “Nuh’u o Allah elçisini, o ruh nurunu biliyor musun?” dese,
-
گر بگویی چون ندانم کان قمر ** هست از خورشید و مه مشهورتر
- Sen de “Nasıl bilmem o ay yüzlüyü? Güneşten de meşhurdur, aydan da.
-
کودکان خرد در کتابها ** و آن امامان جمله در محرابها
- Küçücük çocuklar bile onu Tarih kitaplarında okuyorlar… Hocalar, bütün mihraplarda söylüyorlar.
-
نام او خوانند در قرآن صریح ** قصه‌اش گویند از ماضی فصیح 3645
- Kuran’da adı açıkça okunuyor. Geçmiş zamanlarda ki macerası fasih bir surette anlatılıyor” desen.
-
راست‌گو دانیش تو از روی وصف ** گرچه ماهیت نشد از نوح کشف
- Doğru söylüyorsun, sana Nuh’un mahiyeti keşfedilmediyse de onu sana söylediler, övdüler: Sen de naklediyor, onu övüyorsun.
-
ور بگویی من چه دانم نوح را ** همچو اویی داند او را ای فتی
- Fakat desen ki: “Ben Nuh’u ne bileyim? A yiğit, onu onun gibi bir er bilir.
-
مور لنگم من چه دانم فیل را ** پشه‌ای کی داند اسرافیل را
- Ben topal bir karıncayım, fili ne bileyim? Bir sivrisinek, İsrafil’i nereden bilecek?