آتش ترک هوا در خار زن ** دست اندر یار نیکوکار زن

چون ز حد بردند اصحاب سبا ** که بپیش ما وبا به از صبا

ناصحانشان در نصیحت آمدند ** از فسوق و کفر مانع می‌شدند

قصد خون ناصحان می‌داشتند ** تخم فسق و کافری می‌کاشتند

چون قضا آید شود تنگ این جهان ** از قضا حلوا شود رنج دهان 380

گفت اذا جاء القضا ضاق الفضا ** تحجب الابصار اذ جاء القضا

چشم بسته می‌شود وقت قضا ** تا نبیند چشم کحل چشم را

مکر آن فارس چو انگیزید گرد ** آن غبارت ز استغاثت دور کرد

سوی فارس رو مرو سوی غبار ** ورنه بر تو کوبد آن مکر سوار

گفت حق آن را که این گرگش بخورد ** دید گرد گرگ چون زاری نکرد 385