من چو صبح صادقم از نور رب ** که نگردد گرد روزم هیچ شب

Bensen Allah nurundan doğmuş düpedüz sabahım… Gündüzümün etrafında gece, hiç dönüp dolaşamaz.

هین مکن لاحول عمران زاده‌ام ** که ز لاحول این طرف افتاده‌ام

Kendine gel… Lâhavle deyip durma ey İmran’ın kızı… Ben zaten buraya Lâhavle makamından gelip düştüm.

مر مرا اصل و غذا لاحول بود ** نور لاحولی که پیش از قول بود

Daha Lâhavle denmeden önce Lâhavlenin nuru benim aslımdı, benim gıdamdı.

تو همی‌گیری پناه ازمن به حق ** من نگاریده‌ی پناهم در سبق

Sen, benden Allah’a sığınmadasın ama ben o sığındığın Allah’ın ezelde düzüp koştuğu bir suretim zaten.

آن پناهم من که مخلصهات بوذ ** تو اعوذ آری و من خود آن اعوذ 3780

Seni defalarca kurtaran o sığındığın makam, benim makamım… Allah’a sığınırım diyorsun ya; o sığınmak yok mu? Ben ta kendisiyim zaten.

آفتی نبود بتر از ناشناخت ** تو بر یار و ندانی عشق باخت

Tanımazlıktan beter bir afet yoktur. Sen, sevgilinin yanındasın da aşkbazlığı bilmiyorsun.

یار را اغیار پنداری همی ** شادیی را نام بنهادی غمی

Yâri, ağyar sanmada, neşeye gam adını takmaktasın.

اینچنین نخلی که لطف یار ماست ** چونک ما دزدیم نخلش دار ماست

eksik

اینچنین مشکین که زلف میر ماست ** چونک بی‌عقلیم این زنجیر ماست

Sevgilimizin şu miskler gibi saçları, biz deli olursak zincirimiz olur!

اینچنین لطفی چو نیلی می‌رود ** چونک فرعونیم چون خون می‌شود 3785

Nil gibi akıp duran şu lütuf, biz firavun muyuz? Kan kesilir bize!