هرکه بینی در زیانی می‌رود ** گرچه تنها با عوانی می‌رود

گر ازو واقف بدی افغان زدی ** پیش آن سلطان سلطانان شدی 3825

ریختی بر سر به پیش شاه خاک ** تا امان دیدی ز دیو سهمناک

میر دیدی خویش را ای کم ز مور ** زان ندیدی آن موکل را تو کور

غره گشتی زین دروغین پر و بال ** پر و بالی کو کشد سوی وبال

پر سبک دارد ره بالا کند ** چون گل‌آلو شد گرانیها کند

لاابالی گفتن عاشق ناصح و عاذل را از سر عشق

گفت ای ناصح خمش کن چند چند ** پند کم ده زانک بس سختست بند 3830

سخت‌تر شد بند من از پند تو ** عشق را نشناخت دانشمند تو

آن طرف که عشق می‌افزود درد ** بوحنیفه و شافعی درسی نکرد

تو مکن تهدید از کشتن که من ** تشنه‌ی زارم به خون خویشتن