گفت حق آن را که این گرگش بخورد ** دید گرد گرگ چون زاری نکرد

گفت حق آن را که این گرگش بخورد ** دید گرد گرگ چون زاری نکرد 385

Allah bu kurdun yediği adama “Kurdun tozunu gördü de neden feryat etmedi?

او نمی‌دانست گرد گرگ را ** با چنین دانش چرا کرد او چرا

Kurdun kopardığı tozu bilemedi. Bunca bilgisiyle, bunca hüneriyle neden yayılıp otlamağa koyuldu?

گوسفندان بوی گرگ با گزند ** می‌بدانند و بهر سو می‌خزند

Koyunlar bile kendilerine zarar verecek olan kurdun kokusunu duyar, ondan taraf taraf kaçarlar.

مغز حیوانات بوی شیر را ** می‌بداند ترک می‌گوید چرا

Hayvan bile aslanı kokusundan anlar da otlamayı bırakır” der.

بوی شیر خشم دیدی باز گرد ** با مناجات و حذر انباز گرد

Aslanın kızgınlığından bir koku aldın mı dön Allah’a sığınmaya, yalvarmaya koyul.

وا نگشتند آن گروه از گرد گرگ ** گرگ محنت بعد گرد آمد سترگ 390

Onlar, kurdun tozundan ürkmediler, çekinmediler. Tozun ardından o koca mihnet kurdu çatıp geldi.

بر درید آن گوسفندان را بخشم ** که ز چوپان خرد بستند چشم

O koyunları, hışımla paraladı gitti. Onlar, akıl çobanından göz yummuşlardı.

چند چوپانشان بخواند و نامدند ** خاک غم در چشم چوپان می‌زدند

Onları, çoban ne kadar çağırdı da gelmediler… Çobanın gözüne toz, toprak serptiler.

که برو ما از تو خود چوپان‌تریم ** چون تبع گردیم هر یک سروریم

“ Yürü be, biz senden ziyade çobanız… Her birimiz başız, uluyuz. Böyle olduğu hâlde nasıl sana uyarız?

طعمه‌ی گرگیم و آن یار نه ** هیزم ناریم و آن عار نه

Biz kurtlara lokmayız, senin adamın değil. Ateşin odunlarıyız, utanma arlanma yok bizde” dediler.