که برو ما از تو خود چوپان‌تریم ** چون تبع گردیم هر یک سروریم

“ Yürü be, biz senden ziyade çobanız… Her birimiz başız, uluyuz. Böyle olduğu hâlde nasıl sana uyarız?

طعمه‌ی گرگیم و آن یار نه ** هیزم ناریم و آن عار نه

Biz kurtlara lokmayız, senin adamın değil. Ateşin odunlarıyız, utanma arlanma yok bizde” dediler.

حمیتی بد جاهلیت در دماغ ** بانگ شومی بر دمنشان کرد زاغ 395

Bilgisizlik, akılda bir taassuptur ki buna tutulanların şehirlerinde kargalar şom, şom bağırışırlar, yerleri, yurtları harabeye döner.

بهر مظلومان همی‌کندند چاه ** در چه افتادند و می‌گفتند آه

Onlar mazlûmlar için kuyu kazdılar ama kazdıkları kuyuya kendileri düştüler, ah etmeye başladılar.

پوستین یوسفان بکشافتند ** آنچ می‌کردند یک یک یافتند

Yusufların derilerini yüzdüler, fakat kendi yaptıklarını birer birer buldular.

کیست آن یوسف دل حق‌جوی تو ** چون اسیری بسته اندر کوی تو

O Yusuf kimdir? Senin Hak arayan gönlün. O gönül, bir esir gibi senin yurdunda bağlıdır.

جبرئیلی را بر استن بسته‌ای ** پر و بالش را به صد جا خسته‌ای

Bir Cebrail’i direğe bağlamış, koluna, kanadına yüzlerce yara açmış, perişan etmişsin de.

پیش او گوساله بریان آوری ** گه کشی او را به کهدان آوری 400

Sonra da önüne kebap olmuş dana getiriyor, bazan da onu samanlığa götürüp

که بخور اینست ما را لوت و پوت ** نیست او را جز لقاء الله قوت

Hadi ye, işte bizim yağlı gıdamız budur diyorsun. Hâlbuki ona Allah vuslatından başka gıda yoktur.

زین شکنجه و امتحان آن مبتلا ** می‌کند از تو شکایت با خدا

O dertlere düşmüş zavallı da bu işkenceden bu sınanmadan kırılıp senden Allah’a şikâyet ederek der ki: