می‌گریزد از گوا و مقصدش ** کان گوا سوی قضا می‌خواندش

دیگر باره ملامت کردن اهل مسجد مهمان را از شب خفتن در آن مسجد

قوم گفتندش مکن جلدی برو ** تا نگردد جامه و جانت گرو

آن ز دور آسان نماید به نگر ** که به آخر سخت باشد ره‌گذر

خویشتن آویخت بس مرد و سکست ** وقت پیچاپیچ دست‌آویز جست 3995

پیشتر از واقعه آسان بود ** در دل مردم خیال نیک و بد

چون در آید اندرون کارزار ** آن زمان گردد بر آنکس کار زار

چون نه شیری هین منه تو پای پیش ** کان اجل گرگست و جان تست میش

ور ز ابدالی و میشت شیر شد ** آمن آ که مرگ تو سرزیر شد

کیست ابدال آنک او مبدل شود ** خمرش از تبدیل یزدان خل شود 4000

لیک مستی شیرگیری وز گمان ** شیر پنداری تو خود را هین مران