تا به از جان نیست جان باشد عزیز ** چون به آمد نام جان شد چیز لیز

تا به از جان نیست جان باشد عزیز ** چون به آمد نام جان شد چیز لیز 4110

لعبت مرده بود جان طفل را ** تا نگشت او در بزرگی طفل‌زا

این تصور وین تخیل لعبتست ** تا تو طفلی پس بدانت حاجتست

چون ز طفلی رست جان شد در وصال ** فارغ از حس است و تصویر و خیال

نیست محرم تا بگویم بی‌نفاق ** تن زدم والله اعلم بالوفاق

مال و تن برف‌اند ریزان فنا ** حق خریدارش که الله اشتری 4115

برفها زان از ثمن اولیستت ** که هیی در شک یقینی نیستت

وین عجب ظنست در تو ای مهین ** که نمی‌پرد به بستان یقین

هر گمان تشنه‌ی یقینست ای پسر ** می‌زند اندر تزاید بال و پر

چون رسد در علم پس پر پا شود ** مر یقین را علم او بویا شود