رو نگردانید از ترس و غمی ** یک‌تنه تنها بزد بر عالمی

سنگ باشد سخت‌رو و چشم‌شوخ ** او نترسد از جهان پر کلوخ

کان کلوخ از خشت‌زن یک‌لخت شد ** سنگ از صنع خدایی سخت شد

گوسفندان گر برونند از حساب ** ز انبهیشان کی بترسد آن قصاب 4145

کلکم راع نبی چون راعیست ** خلق مانند رمه او ساعیست

از رمه چوپان نترسد در نبرد ** لیکشان حافظ بود از گرم و سرد

گر زند بانگی ز قهر او بر رمه ** دان ز مهرست آن که دارد بر همه

هر زمان گوید به گوشم بخت نو ** که ترا غمگین کنم غمگین مشو

من ترا غمگین و گریان زان کنم ** تا کت از چشم بدان پنهان کنم 4150

تلخ گردانم ز غمها خوی تو ** تا بگردد چشم بد از روی تو