گوید ای نخود چریدی در بهار ** رنج مهمان تو شد نیکوش دار

تا که مهمان باز گردد شکر ساز ** پیش شه گوید ز ایثار تو باز

تا به جای نعمتت منعم رسد ** جمله نعمتها برد بر تو حسد

من خلیلم تو پسر پیش بچک ** سر بنه انی ارانی اذبحک

سر به پیش قهر نه دل بر قرار ** تا ببرم حلقت اسمعیل‌وار 4175

سر ببرم لیک این سر آن سریست ** کز بریده گشتن و مردن بریست

لیک مقصود ازل تسلیم تست ** ای مسلمان بایدت تسلیم جست

ای نخود می‌جوش اندر ابتلا ** تا نه هستی و نه خود ماند ترا

اندر آن بستان اگر خندیده‌ای ** تو گل بستان جان و دیده‌ای

گر جدا از باغ آب و گل شدی ** لقمه گشتی اندر احیا آمدی 4180