پس سلح بر بندی از علم و حکم ** که من از خوفی نیارم پای کم

باز بانگی بر زند بر تو ز مکر ** که بترس و باز گرد از تیغ فقر

باز بگریزی ز راه روشنی ** آن سلاح علم و فن را بفکنی 4335

سالها او را به بانگی بنده‌ای ** در چنین ظلمت نمد افکنده‌ای

هیبت بانگ شیاطین خلق را ** بند کردست و گرفته حلق را

تا چنان نومید شد جانشان ز نور ** که روان کافران ز اهل قبور

این شکوه بانگ آن ملعون بود ** هیبت بانگ خدایی چون بود

هیبت بازست بر کبک نجیب ** مر مگس را نیست زان هیبت نصیب 4340

زانک نبود باز صیاد مگس ** عنکبوتان می مگس گیرند و بس

عنکبوت دیو بر چون تو ذباب ** کر و فر دارد نه بر کبک و عقاب