آن یکی گفت ار چنانست آن ندید ** چون بخندید او که ما را بسته دید

آن یکی گفت ار چنانست آن ندید ** چون بخندید او که ما را بسته دید 4520

Esirlerden biri dedi ki: “Peki niçin Peygamber, bizim halimizi görmedi. Bizi böyle zincirlere vurulmuş görünce nasıl oldu da güldü.

چونک او مبدل شدست و شادیش ** نیست زین زندان و زین آزادیش

Hani onun huyları değişmişti, hani o Allah huylarıyla huylanmıştı da neşesi ne bu zindanın lezzetlerindendi, ne bu zindandan kurtulduğundan.

پس به قهر دشمنان چون شاد شد ** چون ازین فتح و ظفر پر باد شد

Pekâlâ ya neden düşmanlarının kahroluşundan neşeleniyor, neden bu fetihten bu zaferden gururlanıyor?

شاد شد جانش که بر شیران نر ** یافت آسان نصرت و دست و ظفر

Erkek aslanlara kolayca üstün geldi, muzaffer oldu diye neşelenmekte.

پس بدانستیم کو آزاد نیست ** جز به دنیا دلخوش و دلشاد نیست

Gayri anladık ki o da hür değil… Dünyadan başka hiçbir şeyle memnun değil, başka bir şeyden gönlü şad olmuyor?

ورنه چون خندد که اهل آن جهان ** بر بد و نیک‌اند مشفق مهربان 4525

Yoksa nasıl gülebilir ki? O dünya ehli, iyiye de merhamet eder, kötüye de... İyiyi de esirger, kötüyü de”

این بمنگیدند در زیر زبان ** آن اسیران با هم اندر بحث آن

Esirler, birbirleriyle bunu konuşuyor, birbirlerine bunu fısıldıyorlardı.

تا موکل نشنود بر ما جهد ** خود سخن در گوش آن سلطان برد

Memur duymasın, duyarsa o padişaha söyler, sözlerimiz kulağına gider diye fısıltıyla konuşuyorlardı.

آگاه شدن پیغامبر علیه السلام از طعن ایشان بر شماتت او

Peygamber aleyhisselâm’ın onların kınamalarını dırıltılarını duyması

گرچه نشنید آن موکل آن سخن ** رفت در گوشی که آن بد من لدن

Memur, o sözü duymadı ama Allah bilgisine sahip olan Peygamber’in kulağına vardı.

بوی پیراهان یوسف را ندید ** آنک حافظ بود و یعقوبش کشید

Yusuf’un gömleğini alıp götüren, gömleğin kokusunu duymadı da Yakup duydu.