-
گفت من رعدست و این بانگ و حنین ** ز ابر خواهد تا ببارد بر زمین
- Sözlerim, bu feryad ü figanın âdeta gök gürültüsü… Yeryüzüne bulutlardan yağmur yağdırmak istiyor!
-
من میان گفت و گریه می‌تنم ** یا بگریم یا بگویم چون کنم
- Söylemekle ağlamak arasında mütereddidim… Nasıl edeyim; ağlayayım mı söyleyeyim mi?
-
گر بگویم فوت می‌گردد بکا ** ور نگویم چون کنم شکر و ثنا 4710
- Söylesem ağlayamam; fakat ağlarsam sana nasıl şükredebilir, seni nasıl övebilirim?
-
می‌فتد از دیده خون دل شها ** بین چه افتادست از دیده مرا
- Padişahım, gözlerimden gönül kanları akmakta. Bak, gözlerimden neler akıyor?”
-
این بگفت و گریه در شد آن نحیف ** که برو بگریست هم دون هم شریف
- O zayıf âşık, bunları söyleyip ağlamaya başladı… Haline aşağılık kişilerde ağladılar, yüce kişiler de!
-
از دلش چندان بر آمد های هوی ** حلقه کرد اهل بخارا گرد اوی
- İçinden öyle bir hay haydır coştu ki Buhara halkı etrafına toplandı.
-
خیره گویان خیره گریان خیره‌خند ** مرد و زن خرد و کلان حیران شدند
- Hayran hayran söylemekte, hayran hayran ağlamakta, hayran hayran gülmekteydi. Kadın, erkek, büyük, küçük, herkes ona şaştı kaldı!
-
شهر هم هم‌رنگ او شد اشک ریز ** مرد و زن درهم شده چون رستخیز 4715
- Bütün şehir, onun rengine boyandı; herkes, onunla beraber ağlamaya başladı. Kadın, erkek birbirine karıştı, kıyametten bir alâmet oldu!
-
آسمان می‌گفت آن دم با زمین ** گر قیامت را ندیدستی ببین
- O anda gökyüzü yere, kıyameti görmedinse gör diyordu!
-
عقل حیران که چه عشق است و چه حال ** تا فراق او عجب‌تر یا وصال
- Akıl, bu ne aşktır, bu ne haldir… Onun ayrılığına mı şaşmalı, kavuşmasına mı? Hangisi daha ziyade şaşılacak şey diye hayran olmuştu.