حیله می‌کردند کزدم‌نیش چند ** که برند از روزی درویش چند

حیله می‌کردند کزدم‌نیش چند ** که برند از روزی درویش چند 475

Birkaç akrep iğneli kişi, birkaç yoksulun rızkını çarpmak için hileye, düzene giriştiler.

شب همه شب می‌سگالیدند مکر ** روی در رو کرده چندین عمرو و بکر

Gece vakti, sabaha kadar birkaç, Amır’la Bekir, yüz yüze verip hile düşündüler.

خفیه می‌گفتند سرها آن بدان ** تا نباید که خدا در یابد آن

Sırlarını, Allah anlamasın diye gizli söylüyorlardı.

با گل انداینده اسگالید گل ** دست کاری می‌کند پنهان ز دل

Sıvacıya çamur sıvamaya koyuldular. Hiç, el, gönülden gizli bir iş yapabilir mi?

گفت الا یعلم هواک من خلق ** ان فی نجواک صدقا ام ملق

Allah, “Seni yaratan, düşünceni, gizli konuşuşunda, fısıltısında doğruluk mu var, hile mi… bunu hiç bilmez mi?” buyurdu.

گفت یغفل عن ظعین قد غدا ** من یعاین این مثواه غدا 480

Sabahleyin yola çıkanı gözüyle gören, ertesi gün nereye konacak, bundan sonra nasıl gâfil olur?

اینما قد هبطا او صعدا ** قد تولاه و احصی عددا

Yüzünü nereye döndürdüğünü, sayısını, yolunu, yordamını, ineceği, çıkacağı yeri nasıl bilmez?

گوش را اکنون ز غفلت پاک کن ** استماع هجر آن غمناک کن

Şimdi sen de kulağını gafletten temizle de o dertlinin ayrılık derdini dinle.

آن زکاتی دان که غمگین را دهی ** گوش را چون پیش دستانش نهی

Onun derdine kulak astın, elemlerini dinledin mi bil ki bu, o dertliye verdiğin bir zekâttır.

بشنوی غمهای رنجوران دل ** فاقه‌ی جان شریف از آب و گل

Gönül hastalarının dertlerini dinler, yüce canın su ve toprak ihtiyacını anlarsan, bu bir zekâttır.