گفت الا یعلم هواک من خلق ** ان فی نجواک صدقا ام ملق

Allah, “Seni yaratan, düşünceni, gizli konuşuşunda, fısıltısında doğruluk mu var, hile mi… bunu hiç bilmez mi?” buyurdu.

گفت یغفل عن ظعین قد غدا ** من یعاین این مثواه غدا 480

Sabahleyin yola çıkanı gözüyle gören, ertesi gün nereye konacak, bundan sonra nasıl gâfil olur?

اینما قد هبطا او صعدا ** قد تولاه و احصی عددا

Yüzünü nereye döndürdüğünü, sayısını, yolunu, yordamını, ineceği, çıkacağı yeri nasıl bilmez?

گوش را اکنون ز غفلت پاک کن ** استماع هجر آن غمناک کن

Şimdi sen de kulağını gafletten temizle de o dertlinin ayrılık derdini dinle.

آن زکاتی دان که غمگین را دهی ** گوش را چون پیش دستانش نهی

Onun derdine kulak astın, elemlerini dinledin mi bil ki bu, o dertliye verdiğin bir zekâttır.

بشنوی غمهای رنجوران دل ** فاقه‌ی جان شریف از آب و گل

Gönül hastalarının dertlerini dinler, yüce canın su ve toprak ihtiyacını anlarsan, bu bir zekâttır.

خانه‌ی پر دود دارد پر فنی ** مر ورا بگشا ز اصغا روزنی 485

Dertli adamın tereddütle dolu, dumanlarla dolu bir gönül evi vardır. Derdini dinlersen o eve bir pencere açmış olursun.

گوش تو او را چو راه دم شود ** دود تلخ از خانه‌ی او کم شود

Senin bu dinleyişin ona bir nefes yolu oldu mu gönül yurdunda o acı duman azalır.

غمگساری کن تو با ما ای روی ** گر به سوی رب اعلی می‌روی

Yolcu, eğer yüce Allah’a gidiyorsa bize dertdaş ol, derdimize çare bul.

این تردد حبس و زندانی بود ** که بنگذارد که جان سویی رود

Bu tereddüt, bir hapistir, bir zindandır. Canın bir tarafa gitmesine müsaade etmez ki.