روز روی از آفتابی سوختند ** شب ز اختر راه می‌آموختند

Onların da gündüzün yüzlerini güneş yakıyor, geceleyin yıldızla yol buluyorlar,

خوب گشته پیش ایشان راه زشت ** از نشاط ده شده ره چون بهشت

Kötü yol, onlara güzelleşiyor, köyün neşesiyle cennet gibi görünüyor, bu suretle gidip duruyorlardı.

تلخ از شیرین‌لبان خوش می‌شود ** خار از گلزار دلکش می‌شود

Acı, tatlı dudakların tesiriyle tatlılaşır, diken, gül bahçesi dolayısıyla gönül çeker bir hâle gelir.

حنظل از معشوق خرما می‌شود ** خانه از همخانه صحرا می‌شود

Ebu Cehil karpuzu, sevgili yüzünden hurma kesilir, ev, evdeki dost yüzünden ova olur.

ای بسا از نازنینان خارکش ** بر امید گل‌عذار ماه‌وش 540

Gül yanaklı, ay yüzlü bir dilberin vuslatı ümidiyle nice nazeninler diken zahmetini çekerler.

ای بسا حمال گشته پشت‌ریش ** از برای دلبر مه‌روی خویش

Ay yüzlü sevgilisi yüzünden niceler sırtı yaralı hamal olmuştur.

کرده آهنگر جمال خود سیاه ** تا که شب آید ببوسد روی ماه

Gece gelsin de ay ( yüzlü sevgilinin) yüzünü öpsün diye demirci, yüzünü simsiyah etmiştir.

خواجه تا شب بر دکانی چار میخ ** زانک سروی در دلش کردست بیخ

Esnaf, gönlüne bir serviyi diktiğinden akşama kadar dükkânda çarmıha çakılmış gibi bekler durur.

تاجری دریا و خشکی می‌رود ** آن بمهر خانه‌شینی می‌دود

Tacir, deniz demez, kara demez yürür durur ama evinde oturan bir sevgilinin aşkıyla koşup yeler.

هر که را با مرده سودایی بود ** بر امید زنده‌سیمایی بود 545

Kimin bir ölüye, bir taşa, toprağa sevdası varsa bir diri yüzlünün sevdasıyla sevdalanmıştır.