هر که می‌آمد ز ده از سوی او ** بوسه می‌دادند خوش بر روی او

هر که می‌آمد ز ده از سوی او ** بوسه می‌دادند خوش بر روی او 565

Köyden bir adam geliyor görseler yüzünü, gözünü öpüyorlar,

گر تو روی یار ما را دیده‌ای ** پس تو جان را جان و ما را دیده‌ای

“Sen bizim dostumuzun yüzünü gördün. Sen, bizim canımızın canısın, bizim gözümüzsün sen” diyorlardı.

نواختن مجنون آن سگ را کی مقیم کوی لیلی بود

Mecnun’un, Leylâ’nın civarında oturan bir köpeğe iltifatı

همچو مجنون کو سگی را می‌نواخت ** بوسه‌اش می‌داد و پیشش می‌گداخت

Tıpkı Mecnun gibi. O da bir köpeği okşamakta, öpmekte, önünde yanıp erimekteydi.

گرد او می‌گشت خاضع در طواف ** هم جلاب شکرش می‌داد صاف

Etrafında eğilip bükülerek onu ululayıp ağırlayarak dönüp dolaşıyor, ona sâf şeker şerbeti veriyordu.

بوالفضولی گفت ای مجنون خام ** این چه شیدست این که می‌آری مدام

Bir herzevekil dedi: “A ham mecnun, bu yapıp durduğun şey ne delilik, ne sersemlik,

پوز سگ دایم پلیدی می‌خورد ** مقعد خود را بلب می‌استرد 570

Köpeğin ağzı daima pis şeyleri yer. Ardını bile diliyle temizler.”

عیبهای سگ بسی او بر شمرد ** عیب‌دان از غیب‌دان بویی نبرد

Köpeğin ayıplarını bir hayli saydı döktü. Zaten ayıp gören gayp âleminin kokusunu bile alamaz.

گفت مجنون تو همه نقشی و تن ** اندر آ و بنگرش از چشم من

Mecnun dedi ki. “Sen, baştanbaşa suretten, cisimden ibaretsin. Gel de benim gözümle bir bak!

کین طلسم بسته‌ی مولیست این ** پاسبان کوچه‌ی لیلیست این

Bu köpek, bence Allah’ın bir çözülmez tılsımıdır. Bu köpek, Leylâ’nın mahallesinin bekçisi.

همنشین بین و دل و جان و شناخت ** کو کجا بگزید و مسکن‌گاه ساخت

Himmetine bak, gönlüne, canına, irfanına dikkat et ki neresini seçmiş, neresini yurt edinmiş?