از کرم دانست مرغ آن دانه را ** غایت حرص است نه جود آن عطا

Kuş, o taneyi kerem ve ihsan yüzünden saçılmış sanır. Hâlbuki o ihsan hırsın son derecesidir.

مرغکان در طمع دانه شادمان ** سوی آن تزویر پران و دوان

Kuşcağızlar taneye tamah ederek sevinip o hileye doğru uçar, koşarlar.

گر ز شادی خواجه آگاهت کنم ** ترسم ای ره‌رو که بیگاهت کنم 585

Şehirlinin sevinçlerini de anlatsam korkarım ki yolcu, seni yolundan alıkorum.

مختصر کردم چو آمد ده پدید ** خود نبود آن ده ره دیگر گزید

Onun için kısaca geçiyorum. Yolda bir köy göründü. Fakat o köylünün köyü değildi, başka bir yola saptı.

قرب ماهی ده بده می‌تاختند ** زانک راه ده نکو نشناختند

Bir aya yakın bir müddet köyden köye dolaştılar. Çünkü köyün yolunu iyi bilmiyorlardı.

هر که در ره بی قلاوزی رود ** هر دو روزه راه صدساله شود

Kılavuzsuz yola gidene iki günlük yol, yüz yıllık yol olur.

هر که تازد سوی کعبه بی دلیل ** همچو این سرگشتگان گردد ذلیل

Kâbe’ye delilsiz giden bu başı dönmüş zavallılar gibi zillete düşer.

هر که گیرد پیشه‌ای بی‌اوستا ** ریش‌خندی شد بشهر و روستا 590

Ustaya müracaat etmeksizin bir sanat tutan kişi şehre de alay mevzuu olur, köye de!

جز که نادر باشد اندر خافقین ** آدمی سر بر زند بی والدین

Doğuda da, batıda da anasız, babasız bir insan doğması pek nadirdir.

مال او یابد که کسبی می‌کند ** نادری باشد که بر گنجی زند

Bir işe girişen, çalışan kişi mal kazanır. Ama nadir olarak bir adam, bir hazine de bulabilir.