که ببر این را بغلطاق فراخ ** ز امتحان پیدا شود او را دو شاخ

که ببر این را بغلطاق فراخ ** ز امتحان پیدا شود او را دو شاخ 685

گر نبودی امتحان هر بدی ** هر مخنث در وغا رستم بدی

خود مخنث را زره پوشیده گیر ** چون ببیند زخم گردد چون اسیر

مست حق هشیار چون شد از دبور ** مست حق ناید به خود تا نفخ صور

باده‌ی حق راست باشد بی دروغ ** دوغ خوردی دوغ خوردی دوغ دوغ

ساختی خود را جنید و بایزید ** رو که نشناسم تبر را از کلید 690

بدرگی و منبلی و حرص و آز ** چون کنی پنهان بشید ای مکرساز

خویش را منصور حلاجی کنی ** آتشی در پنبه‌ی یاران زنی

که بنشناسم عمر از بولهب ** باد کره‌ی خود شناسم نیمشب

ای خری کین از تو خر باور کند ** خویش را بهر تو کور و کر کند