که بنشناسم عمر از بولهب ** باد کره‌ی خود شناسم نیمشب

ای خری کین از تو خر باور کند ** خویش را بهر تو کور و کر کند

خویش را از ره‌روان کمتر شمر ** تو حریف ره‌ریانی گه مخور 695

باز پر از شید سوی عقل تاز ** کی پرد بر آسمان پر مجاز

خویشتن را عاشق حق ساختی ** عشق با دیو سیاهی باختی

عاشق و معشوق را در رستخیز ** دو بدو بندند و پیش آرند تیز

تو چه خود را گیج و بی‌خود کرده‌ای ** خون رز کو خون ما را خورده‌ای

رو که نشناسم ترا از من بجه ** عارف بی‌خویشم و بهلول ده 700

تو توهم می‌کنی از قرب حق ** که طبق‌گر دور نبود از طبق

این نمی‌بینی که قرب اولیا ** صد کرامت دارد و کار و کیا