گرمی آن اولیا و انبیاست ** باز بی‌شرمی پناه هر دغاست

گرمی آن اولیا و انبیاست ** باز بی‌شرمی پناه هر دغاست 730

Doğruluk ve yanıp yakılma, velilere âdettir. Utanmazlık da her aşağılık kişinin sığındığı bir sanat.

که التفات خلق سوی خود کشند ** که خوشیم و از درون بس ناخوشند

Bu suretle neşeliyiz diye halkı kendilerine çekerler ama iç yüzlerine bakılırsa hiç de hoş değildirler.

چرب کردن مرد لافی لب و سبلت خود را هر بامداد به پوست دنبه و بیرون آمدن میان حریفان کی من چنین خورده‌ام و چنان

Yalan dâvalarda bulunan birisinin her sabah bir kuyruk parçasıyla dudağını, bıyığını yağlayıp “Ben şunu yedim, bunu yedim” diye dostlarının arasına çıkması

پوست دنبه یافت شخصی مستهان ** هر صباحی چرب کردی سبلتان

Aşağılık bir adam, bir kuyruk parçası buldu. Her sabah bıyıklarını onunla da yağlar,

در میان منعمان رفتی که من ** لوت چربی خورده‌ام در انجمن

Devlet sahiplerinin yanına varıp “Evde yağlı yemek yedim” der,

دست بر سبلت نهادی در نوید ** رمز یعنی سوی سبلت بنگرید

Sözünün doğruluğunu ispat için de, bıyıklarıma bakın gibilerden eliyle bıyıklarını sıvazlar.

کین گواه صدق گفتار منست ** وین نشان چرب و شیرین خوردنست 735

“İşte sözümün doğruluğuna şahit... Bıyıklarım, yağlı, yağlı şeyler yediğime delil” demek isterdi.

اشکمش گفتی جواب بی‌طنین ** که اباد الله کید الکاذبین

Karnı ise sessiz, sadasız “Allah, yalancıların düzenini kurutsun!

لاف تو ما را بر آتش بر نهاد ** کان سبال چرب تو بر کنده باد

Senin lâfın bizi ateşlere yaktı. O yağlı bıyığın kökünden kopsun.

گر نبودی لاف زشتت ای گدا ** یک کریمی رحم افکندی به ما

A yoksul, şu kötü dâvan olmasaydı belki bir kerem sahibi bize acırdı.

ور نمودی عیب و کژ کم باختی ** یک طبیبی داروی او ساختی

Yahut da noksanını, yoksulluğunu söyleseydin, bu yalanları, bu düzenleri düzüp koşmasaydın, bir doktor çıkarda derdine deva ederdi.” derdi.