بود عمران هم ز اسرائیلیان ** لیک مر فرعون را دل بود و جان
İmran da İsrail oğullarındandı. Fakat Firavuna âdeta gönüllü, candı.
کی گمان بردی که او عصیان کند ** آنک خوف جان فرعون آن کند
Firavun, onun isyan edeceğini, gönlünü korktuğu şeyi yapacağını nereden aklına getirecekti?
جمع آمدن عمران به مادر موسی و حامله شدن مادر موسی علیه‌السلام
İmran’ın, Musa’nın anasıyla buluşması ve kadının Musa’ya gebe kalması
شب برفت و او بر آن درگاه خفت ** نیم‌شب آمد پی دیدنش جفت
Firavun gitti, İmran da orada yatıp uyudu. Gece yarısından sonra karısı, onu görmeye geldi.
زن برو افتاد و بوسید آن لبش ** بر جهانیدش ز خواب اندر شبش
Üstüne kapanıp dudaklarından öpmeye koyuldu. Gece yarısı, onu uykudan uyandırdı.
گشت بیدار او و زن را دید خوش ** بوسه باران کرده از لب بر لبش880
İmran uyanıp karısını gördü. Kadın, hoşuna gitti, dudak dudağa öpüşmeye başladılar.
گفت عمران این زمان چون آمدی ** گفت از شوق و قضای ایزدی
İmran, “Bu zamanda nasıl geldin?” dedi. Kadın “Sana iştiyakımdan. Allah’ın kaza ve kaderi bu” diye cevap verdi.
در کشیدش در کنار از مهر مرد ** بر نیامد با خود آن دم در نبرد
İmran, karısını sevgiyle kucakladı kendini tutamadı.
جفت شد با او امانت را سپرد ** پس بگفت ای زن نه این کاریست خرد
Onunla buluştu ve emaneti ona verdi. Sonrada dedi ki: “Kadın, bu küçük bir iş değil!”
آهنی بر سنگ زد زاد آتشی ** آتشی از شاه و ملکش کین‌کشی
Demir taşa çalındı, bir ateştir sıçradı. Hem de öyle bir ateş ki padişahtan da saltanatından öç alıcı, padişaha da, saltanatına da kin güdücü bir ateş.
من چو ابرم تو زمین موسی نبات ** حق شه شطرنج و ما ماتیم مات885
Ben buluta benziyorum sen yersin Musa’da nebat. Allah, satranç oyununda şahı sürüyor, bir yutulduk mu yutulduk!