مات و برد از شاه می‌دان ای عروس ** آن مدان از ما مکن بر ما فسوس

Hanım, yutulmayı da hakikî padişah olan Allah’tan bil, yutmayı da. O işi bizden bilip bize hayıflanma!

آنچ این فرعون می‌ترسد ازو ** هست شد این دم که گشتم جفت تو

Firavunun korktuğu şey yok mu? Seninle buluştum, meydana geldi işte!

وصیت کردن عمران جفت خود را بعد از مجامعت کی مرا ندیده باشی

İmran’ın karısıyla buluştuktan sonra “Beni görmemiş ol” diye nasihat etmesi

وا مگردان هیچ ازینها دم مزن ** تا نیاید بر من و تو صد حزن

Sakın bunu kimseye söyleme, gizle de bana da yüzlerce türlü gam, gussa gelmesin, sana da.

عاقبت پیدا شود آثار این ** چون علامتها رسید ای نازنین

Sonucu, bunun eserlerini meydana çıkar çünkü nazeninin, alâmetleri belirdi!”

در زمان از سوی میدان نعره‌ها ** می‌رسید از خلق و پر می‌شد هوا 890

Tam o sırada meydandaki halktan naralar duyulmaya, yer, gök naralarla dolmaya başladı.

شاه از آن هیبت برون جست آن زمان ** پابرهنه کین چه غلغلهاست هان

Firavun, bu naralardan korkup sıçradı, gürültünün ne olduğunu anlamak için yalınayak koştu.

از سوی میدان چه بانگست و غریو ** کز نهیبش می‌رمد جنی و دیو

Meydandan gelen ve dehşetinden cinleri, perileri bile korkutan bu nâralar, bu gürültüler nedir anlamak istiyordu.

گفت عمران شاه ما را عمر باد ** قوم اسرائیلیانند از تو شاد

İmran, “ Padişahımızın ömrü uzun olsun… İsrailoğulları, lütfundan neşeleniyorlar.

از عطای شاه شادی می‌کنند ** رقص می‌آرند و کفها می‌زنند

İhsanlarına seviniyorlar, oynuyorlar, ellerini çırpıyorlar “dedi.

گفت باشد کین بود اما ولیک ** وهم و اندیشه مرا پر کرد نیک 895

Firavun dedi ki” Olabilir. Fakat beni adamakıllı bir vehim, bir endişedir kapladı.

ترسیدن فرعون از آن بانگ

Firavunun o sesten korkması