شد زمین و آسمان خندان و شاد ** کین چنین شاهی ز ما دو جفت زاد

می‌شکافد آسمان از شادیش ** خاک چون سوسن شده ز آزادیش

ظاهرت با باطنت ای خاک خوش ** چونک در جنگ‌اند و اندر کش‌مکش 1020

هر که با خود بهر حق باشد به جنگ ** تا شود معنیش خصم بو و رنگ

ظلمتش با نور او شد در قتال ** آفتاب جانش را نبود زوال

هر که کوشد بهر ما در امتحان ** پشت زیر پایش آرد آسمان

ظاهرت از تیرگی افغان کنان ** باطن تو گلستان در گلستان

قاصد او چون صوفیان روترش ** تا نیامیزند با هر نورکش 1025

عارفان روترش چون خارپشت ** عیش پنهان کرده در خار درشت

باغ پنهان گرد باغ آن خار فاش ** کای عدوی دزد زین در دور باش