بوستان با او روان هر جا رود ** لیک آن از خلق پنهان می‌شود

میوه‌ها لایه‌کنان کز من بچر ** آب حیوان آمده کز من بخور

طوف می‌کن بر فلک بی‌پر و بال ** هم‌چو خورشید و چو بدر و چون هلال 1105

چون روان باشی روان و پای نی ** می‌خوری صد لوت و لقمه‌خای نی

نی‌نهنگ غم زند بر کشتیت ** نی پدید آید ز مردم زشتیت

هم تو شاه و هم تو لشکر هم تو تخت ** هم تو نیکوبخت باشی هم تو بخت

گر تو نیکوبختی و سلطان زفت ** بخت غیر تست روزی بخت رفت

تو بماندی چون گدایان بی‌نوا ** دولت خود هم تو باش ای مجتبی 1110

چون تو باشی بخت خود ای معنوی ** پس تو که بختی ز خود کی گم شوی

تو ز خود کی گم شوی از خوش‌خصال ** چونک عین تو ترا شد ملک و مال

بقیه‌ی عمارت کردن سلیمان علیه‌السلام مسجد اقصی را به تعلیم و وحی خدا جهت حکمتهایی کی او داند و معاونت ملایکه و دیو و پری و آدمی آشکارا