اخگر از حرص تو شد فحم سیاه ** حرص چون شد ماند آن فحم تباه

آن زمان آن فحم اخگر می‌نمود ** آن نه حسن کار نار حرص بود 1125

حرص کارت را بیاراییده بود ** حرص رفت و ماند کار تو کبود

غوله‌ای را که بر آرایید غول ** پخته پندارد کسی که هست گول

آزمایش چون نماید جان او ** کند گردد ز آزمون دندان او

از هوس آن دام دانه می‌نمود ** عکس غول حرص و آن خود خام بود

حرص اندر کار دین و خیر جو ** چون نماند حرص باشد نغزرو 1130

خیرها نغزند نه از عکس غیر ** تاب حرص ار رفت ماند تاب خیر

تاب حرص از کار دنیا چون برفت ** فحم باشد مانده از اخگر بتفت

کودکان را حرص می‌آرد غرار ** تا شوند از ذوق دل دامن‌سوار