تاب حرص از کار دنیا چون برفت ** فحم باشد مانده از اخگر بتفت

کودکان را حرص می‌آرد غرار ** تا شوند از ذوق دل دامن‌سوار

چون ز کودک رفت آن حرص بدش ** بر دگر اطفال خنده آیدش

که چه می‌کردم چه می‌دیدم درین ** خل ز عکس حرص بنمود انگبین 1135

آن بنای انبیا بی حرص بود ** زان چنان پیوسته رونقها فزود

ای بسا مسجد بر آورده کرام ** لیک نبود مسجد اقصاش نام

کعبه را که هر دمی عزی فزود ** آن ز اخلاصات ابراهیم بود

فضل آن مسجد خاک و سنگ نیست ** لیک در بناش حرص و جنگ نیست

نه کتبشان مثل کتب دیگران ** نی مساجدشان نی کسب وخان و مان 1140

نه ادبشان نه غضبشان نه نکال ** نه نعاس و نه قیاس و نه مقال