آن بنای انبیا بی حرص بود ** زان چنان پیوسته رونقها فزود

ای بسا مسجد بر آورده کرام ** لیک نبود مسجد اقصاش نام

کعبه را که هر دمی عزی فزود ** آن ز اخلاصات ابراهیم بود

فضل آن مسجد خاک و سنگ نیست ** لیک در بناش حرص و جنگ نیست

نه کتبشان مثل کتب دیگران ** نی مساجدشان نی کسب وخان و مان 1140

نه ادبشان نه غضبشان نه نکال ** نه نعاس و نه قیاس و نه مقال

هر یکیشان را یکی فری دگر ** مرغ جانشان طایر از پری دگر

دل همی لرزد ز ذکر حالشان ** قبله‌ی افعال ما افعالشان

مرغشان را بیضه‌ها زرین بدست ** نیم‌شب جانشان سحرگه بین شدست

هر چه گویم من به جان نیکوی قوم ** نقص گفتم گشته ناقص‌گوی قوم 1145