صورت کار سلیمان دیده بود ** صورت اندر سر دیوی می‌نمود

Süleyman’ın yaptığı işleri görmüştü, onun gibi hareket ediyordu... Fakat iç yüzden yine devliği suratına vurmakta, devliği görünüp durmaktaydı!

خلق گفتند این سلیمان بی‌صفاست ** از سلیمان تا سلیمان فرقهاست

Halk, bu Süleyman’da o nur o temizlik yok; Süleyman’dan Süleyman’a ne farklar var.

او چو بیداریست این هم‌چون وسن ** هم‌چنانک آن حسن با این حسن

O uyanıklığa benziyordu, buysa derin bir uyku gibi. Âdeta o Hasanla bu Hasan gibi aralarında pek büyük bir fark var diyordu.

دیو می‌گفتی که حق بر شکل من ** صورتی کردست خوش بر اهرمن

Dev de, “Allah benim şeklimde güzel bir dev yaratmıştır.

دیو را حق صورت من داده است ** تا نیندازد شما را او بشست 1270

Bir dev’e benim suretimi vermiştir; sakın o, sizi aldatmasın.

گر پدید آید به دعوی زینهار ** صورت او را مدارید اعتبار

Meydana çıkar da Süleyman benim diye dâvaya kalkışırsa sakın onun suretine itibar etmeyin” diyordu.

دیوشان از مکر این می‌گفت لیک ** می‌نمود این عکس در دلهای نیک

Dev, hileyle onlara bu sözleri söylüyordu ama iyi adamların gönüllerinde bunun aksi görünmekteydi.

نیست بازی با ممیز خاصه او ** که بود تمییز و عقلش غیب‌گو

İyiyi kötüyü fark eden adamla oyun olmaz; hele o adamın bu fark edişi ve aklı, gaypları görür söylerse!

هیچ سحر و هیچ تلبیس و دغل ** می‌نبندد پرده بر اهل دول

Hiçbir büyü hiçbir şeytanlık ve hile, devlet sahibi olanların gönüllerine perde geremez.

پس همی گفتند با خود در جواب ** بازگونه می‌روی ای کژ خطاب 1275

Onlar, kendi kendilerine “A eğri sözlü, tersine gidiyorsun...