اولش دو دو به آخر لت بخور ** جز درین ویرانه نبود مرگ خر

تو به جد کاری که بگرفتی به دست ** عیبش این دم بر تو پوشیده شدست

زان همی تانی بدادن تن به کار ** که بپوشید از تو عیبش کردگار

همچنین هر فکر که گرمی در آن ** عیب آن فکرت شدست از تو نهان

بر تو گر پیدا شدی زو عیب و شین ** زو رمیدی جانت بعد المشرقین 1335

حال که آخر زو پشیمان می‌شوی ** گر بود این حال اول کی دوی

پس بپوشید اول آن بر جان ما ** تا کنیم آن کار بر وفق قضا

چون قضا آورد حکم خود پدید ** چشم وا شد تا پشیمانی رسید

این پشیمانی قضای دیگرست ** این پشیمانی بهل حق را پرست

ور کنی عادت پشیمان خور شوی ** زین پشیمانی پشیمان‌تر شوی 1340