عقل را قربان کن اندر عشق دوست ** عقلها باری از آن سویست کوست

عقلها آن سو فرستاده عقول ** مانده این سو که نه معشوقست گول 1425

زین سر از حیرت گر این عقلت رود ** هر سو مویت سر و عقلی شود

نیست آن سو رنج فکرت بر دماغ ** که دماغ و عقل روید دشت و باغ

سوی دشت از دشت نکته بشنوی ** سوی باغ آیی شود نخلت روی

اندرین ره ترک کن طاق و طرنب ** تا قلاوزت نجنبد تو مجنب

هر که او بی سر بجنبد دم بود ** جنبشش چون جنبش کزدم بود 1430

کژرو و شب کور و زشت و زهرناک ** پیشه‌ی او خستن اجسام پاک

سر بکوب آن را که سرش این بود ** خلق و خوی مستمرش این بود

خود صلاح اوست آن سر کوفتن ** تا رهد جان‌ریزه‌اش زان شوم‌تن