در ربود او از سرش دستار را ** پس دوان شد تا بسازد کار را

در ربود او از سرش دستار را ** پس دوان شد تا بسازد کار را 1585

پس فقیهش بانگ برزد کای پسر ** باز کن دستار را آنگه ببر

این چنین که چار پره می‌پری ** باز کن آن هدیه را که می‌بری

باز کن آن را به دست خود بمال ** آنگهان خواهی ببر کردم حلال

چونک بازش کرد آنک می‌گریخت ** صد هزاران ژنده اندر ره بریخت

زان عمامه‌ی زفت نابایست او ** ماند یک گز کهنه‌ای در دست او 1590

بر زمین زد خرقه را کای بی‌عیار ** زین دغل ما را بر آوردی ز کار

نصیحت دنیا اهل دنیا را به زبان حال و بی‌وفایی خود را نمودن به وفا طمع دارندگان ازو

گفت بنمودم دغل لیکن ترا ** از نصیحت باز گفتم ماجرا

هم‌چنین دنیا اگر چه خوش شکفت ** بانگ زد هم بی‌وفایی خویش گفت

اندرین کون و فساد ای اوستاد ** آن دغل کون و نصیحت آن فساد